علیرضا عصار

تاریخ تولد : 4 بهمن 1348 محل تولد : شهر ری ، کوچه آبشار متولد در یک خانواده چهار نفری و فرزند ارشد سن شروع موسیقی : 5/5 سالگی اولین استاد پیانو : کاووس سمندر اساتید بعدی : شادروان جواد معروفی و استاد مصطفی پورتراب شروع فعالیت خوانندگی : نوروز 77 ، ترانه عیدانه با شعری از مولانا ، آهنگسازی علیرضا عصار و تنظیم فواد حجازی اولین کنسرت : در سن 16 سالگی به عنوان نوازنده پیانو در تالار ابوریحان دانشگاه شهید بهشتی حضور در تئاتر " پیروزی در شیکاگو " به کارگردانی داوود رشیدی و حضور مهدی هاشمی و فریماه فرجامی در سال 70 به عنوان نوازنده پیانو

مصاحبه ی علیرضا عصار با مجله سروش نوجوان

میچرخم و میرقصم و مینوشم از این جام ...

آقای عصار هیچ وقت مادرتان از لحظه تولدتان برایتان گفته اند ؟ نه فقط این را می دانم که ساعت 6 صبح به دنیا آمدم ؛ ولی این را میدانم که اسمم را چگونه انتخاب کردند . من پسر اول خانواده هستم . گویا مادر بزرگ پدری من کتابی را باز می کند و بر اساس آن چیزی که در آن کتاب نوشته شده بوده ، اسم مرا علی گذاشتند . و بعد چون اسم پدرم محمد رضا است ، پدرم پیشنهاد می کند که رضا هم به علی اضافه شود و در نهایت اسمم را علی رضا می گذارند .  

فکر می کنید در عالم موسیقی دقیقأ از چه زمانی کشف شدید ؟ من از شش سالگی پیانو می زدم و فکر می کنم از همین سن هم خانواده ام متوجه علاقه من به موسیقی شدند.

آن دیوان شمس را که پدرتان در جشن تولد 14 سالگی تان به شما دادند ، هنوز دارید ؟ بله .  

چرا احساس می کنید این دیوان مسیر زندگی شما را عوض کرده ؟ البته مسیر اعتقادی مرا عوض کرد و نه مسیر زندگی ام را . در واقع گرفتن این دیوان باعث شد که در مورد مسائل مختلف فکر کنم . این دیوان باعث شد که چند کتاب دیگر را بخوانم و مجموعأ اینها اساس اندیشه من را تشکیل داد .

اگر در خانه شما به جای پیانو یک کتابخانه عظیم وجود داشت ، فکر می کنید چه اتفاقی می افتاد ؟ آیا امکان داشت که شما به جای علیرضا عصار خواننده علیرضا عصار نویسنده یا محقق می شدید ؟ به نظر من همه ما بر حسب وظیفه ای که داریم ، به این دنیا می آییم و اطرافیان و به خصوص والدین باید این رسالتی را که ما به واسطه آن به دنیا آمده ایم ، کشف کنند و من فکر می کنم اگر قرار بود من الان این علیرضا عصاری که هستم ، نباشم صد در صد  پیانویی در زندگی ما وجود نداشت . اگر کتابخانه عظیمی در خانه ما می بود ، مسیر زندگی من هم به طبع عوض می شد و به قول شما یک نویسنده یا یک کارمند یا دکتر بودم .

از مسیری که تا به امروز رفته اید راضی هستید ؟ خیلی ...واقعیت این است که من عاشق موسیقی کلاسیک بودم و همیشه از کودکی هم دوست داشتم رهبر ارکستر بشوم . این آرزوی من بود ؛ ولی بعد که بزرگتر شدم گرفتار نوعی بی برنامگی شدم و همین طور بی آرزویی ، یعنی منتظر نشستم تا دست تقدیر همه چیز را برایم رقم بزند .

به آرزوهای دوران نوجوانی تان رسیدید ؟ قطعأ نمی توانم بگویم که به همه آنها رسیدم . به یک مقدارش رسیدم و به یک مقدار ش نه . چون آرزو ها در سنین مختلف فرق می کنند .

چه نوع موسیقی ای بر روزها و لحظات زندگی علیرضا عصار نواخته می شود ؟ فکر می کنم از نوع سمفونیک است ، ولی خدا را شکر ، از همه چیز راضی ام .  

چرا بیشتر ترانه های شما عرفانی است ؟ من بر حسب علاقه خودم این ژانر ( نوع ) را انتخاب کردم ، چون به اعتقاد من موسیقی یک جور نیایش است .

چرا نسل امروز ما با موسیقی اصیل ایرانی آن طور که باید ارتباط برقرار نمی کنند ؟ و برعکس موسیقی پاپ را که هویت مشخصی هم ندارد ، می پسندند ؟ خب این بر می گردد به خود موسیقی سنتی . اگر در موسیقی سنتی ما یک حرکت رو به جلو انجام شود، قطعأ برای نسل امروز دوست داشتنی خواهد شد . همان طور که اگر موسیقی پاپ هم بخواهد در جا بزند، بعد از گذشت ده سال دیگر توجهی به آن نمی شود .

به نظر شما در موسیقی پاپ ما ، این پویایی که می گویید وجود دارد ؟ خیر چون موسیقی پاپ خیلی نو پاست . ولی قطعأ اگر این هم حرکتی رو به جلو نداشته باشد از رونق خواهد افتاد .

موسیقی سنتی ما از نظر کلام خیلی موفق تر از موسیقی پاپ است . در این مورد چه نظری دارید ؟ خب به هر حال این نقصیه در موسیقی پاپ وجود دارد ، ولی قابل حل است و من حداقل در مورد خودم این تلاش را کرده ام که شعر هایم بی محتوا نباشند و باید به این نکته اشاره کنم که مثلأ اگر قرار است درباره عشق بخوانیم ( حتی عشق زمینی ) باید درست بخوانیم و از روی اصول.

برای انتخاب اسم کارهایتان چقدر حساسیت دارید و انتخاب این اسم ها چگونه صورت می گیرد ؟ خب حساسیت که خیلی دارم ولی به هر حال ممکن است اسمی که من انتخاب می کنم از نظر تهیه کننده مورد قبول نباشد ؛ ولی اسم کاست اول و دومم را خورم انتخاب کردم ( البته با همفکری فؤاد حجازی) ولی کاست سوم ( عشق الهی ) را تهیه کننده این کار که شرکت سروش بود ، انتخاب کرد .

فکر می کنید اگر در تئاتر " پیروزی در شیکاگو " با فؤاد حجازی آشنا نمی شدید ، چه اتفاقی می افتاد ؟ ظاهرأ مثل اینکه گوش می دهند . چون تمام آهنگهایی که اجرا می کردم به جزء دو سه تایی که جدید بود ، همه را مردم آشنایی داشتند .

احساس میکنم علیرضا عصار ، آدم درونگرایی است . واقعا همین طور است ؟ بله . من خیلی اهل بیرون ریختن عواطفم نیستم .

موسیقی چند درصد از زندگی علیرضا عصار را تشکیل می دهد ؟  صد در صد . دغدغه کل زندگی ام ، کارم است .

کدام یک از ترانه هایتان را بیشتر دوست دارید ؟ انسانم آرزوست ، من مست و تو دیوانه ، عشق الهی ...  

نظرتان در مورد جوانانی که در زمینه پاپ فعالیت میکنند چیست ؟ خب ، بعضی ها خوب بودند و بالا هم رفتند و پیشرفت کردند . و برعکس ، عده ای دیگر عملا از گردونه  کار خارج شدند . همه این ها برمیگردد به نوع کاری که انجام می دهند و به نظر من بزرگ ترین داوری که در کار ما وجود دارد ، مردم هستند . و ماندگاری هر کس را در این حیطه ، مردم تعیین می کنند .

در عالم موسیقی به هدفی که مد نظرتان بوده ، رسیده اید ؟ در واقع احساس موفقیت می کنید ؟ نمی دانم ، ولی حسم می گوید که در مسیر هدفم قرار دارم .

اهل مطالعه هم هستید ؟ بله . به کتاب های روان شناسی ، فلسفه و جامعه شناسی علاقه مندم .

متشکرم که با وقتتون رو به ما دادین